Manchester - Leicester 2-0 . Post game analysis

Η ομάδα βρέθηκε στην 3η αγωνιστική του Πρωταθλήματος απέναντι στους Μπέμπηδες στο Θέατρο των Ονείρων . Ήταν εξ'αρχής ένα παιχνίδι υψηλής επικινδυνότητας , αφού η United προερχόταν από 2 συνεχόμενες 4άρες και είχε παρόμοιες διαθέσεις.







11άδα

Η εντεκάδα μας αναμενόμενη , ενώ η απουσία του Drinkwater είναι πλέον πολύ αισθητή. Ο Άγγλος σταρ φαίνεται πως λεχει συμφωνήσει με την Chelsea και μάλλον θα αποτελέσει παρελθόν από τις Αλεπούδες.

Έναρξη αγώνα.

Η εκκίνησή μας δεν ήταν κακή . Καλύψαμε τα κενά που υπήρχαν με την Arsenal και ισορροπήσαμε φτάνοντας άνετα στο 20ο λεπτό κρατώντας το 0 παθητικό. Επιθετικά δεν ήμασταν ιδιαίτερα απειλητικοί και με εξαίρεση τον συνδυασμό Okazaki - Vardy με τον πρώτο να μην ολοκληρώνει ιδανικά, δεν είχαμε κάποια άλλη ευκαιρία.

Ολική αλλαγή

Ανιτθέτως , η  κατάσταση ήταν διαφορετική μετά το 20' λεπτό. Η United άρχισε να επιτίθεται ανά κύματα και έχανε πολύ καλές ευκαιρίες. Αξιοσημείωτο το γεγονός πως ο Pogba σούταρε 5 φορές εκτός περιοχής, φάσεις που σίγουρα θα είχε σκοράρει σε άλλον αγώνα , αλλά απέναντί του στεκόταν ο καλύτερος τερματοφύλακας στον κόσμο. Με μία τρομερή εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο , ο Kasper αποτελούσε την μεγαλύτερη αντίσταση στους κόκκινους. Με συνεχείς καταπληκτικές αποκρούσεις οδήγησε την ομάδα μας στο ημίχρονο , δίχως η εστία μας να έχει παραβιαστεί.


Στα αξιοσημείωτα , η φάση του 20ου λεπτού , όπου ο Mata σκόραρε από κανονική θέση και το γκολ κακώς ακυρώθηκε. Έχουμε ξαναπεί πολλές φορές πως δεν θα ασχολούμαστε καθόλου με την διαιτησία μέσα από αυτό το blog , απλώς αναφέρθηκα σε αυτό , με αφορμή τις κακές διαιτησίες που υπάρχουν στο Νησί τις πρώτες τρεις αγωνιστικές.


Έναρξη Δευτέρου Ημιχρόνου.

Το μοτίβο ήταν ίδιο με την Manchester να επιτίθεται και εμάς να αμυνόμαστε με πάθος. Μία λάθος τοποθέτηση του Simpson στο 51΄ έδωσε την ευκαιρία στον Lukaku να σκοράρει από την άσπρη βούλα. Όμως ο Kasper ήταν ξανά εκεί και με μία φοβερή εκτίναξη κράτησε ουσιαστικά το Manchester United - Kasper Smeichel στο 0-0 .

O Craig Shakespeare σε εκείνο το σημείο πήρε ένα μεγάλο ρίσκο κατά την γνώμη μου. Μετέτρεψε το σύστημα σε 4-5-1 , βάζοντας στα αριστερά τον Gray και δίνοντας χρόνο συμμετοχής στον Andy King. Είναι ένα σύστημα που πολλάκις την περσινή περίοδο δεν δούλεψε , αλλά το πλάνο του Craig ήταν ξεκάθαρο και εμένα προσωπικά μου άρεσε. Θέλησε να κερδίσει. Με 2 τρομερούς winger και πληθώρα παικτών στον άξονα , αναζητούσε την σωστή αντεπίθεση . Αυτή ήλθε 2 φορές , αλλά η ποιότητα στην τελική πάσα έλειψε και οι φάσεις δεν ολοκληρώθηκαν .

O Mourinho στην αντίπερα όχθη πέρασε μέσα τον καλύτερό του παίκτη και αυτός με ένα τελείωμα ,αφού έμεινε αφύλακτος από ένα κόρνερ, διαμόρφωσε το 1-0 στον φωτεινό πίνακα.
Λίγα λεπτά αργότερα το ματς σφραγίστηκε από τον Fellaini και το τελικό 2-0 νομίζω πως είνα ένα δίκαιο αποτέλεσμα.